Voor alle duidelijkheid…

Laatst kreeg ik van een vriendin de feedback dat ze mijn communicatie over wat ik doe nogal verwarrend vindt. Ik presenteer mij als een (kinder- en) jeugdcoach, soms ook als pubercoach. Dat ik (kinder-) tussen haakjes heb gezet, interpreteerde mijn vriendin als een ‘soort van dat kan ook ofzo’…En het leuke is, dat is zo. Het kán ook. Ik ben immers afgestudeerd als kinder- en jeugdcoach. Maar ik merkte dat er vooral jeugd, tieners en pubers dus, in mijn praktijk terecht kwamen. En (misschien ook wel om)dat mijn voorkeur daar naar uitgaat. Sommige kinderen zijn echter vroeg ‘rijp’. En daar kan ik goed mee uit de voeten. Dus ook jongere kinderen zijn van harte welkom.

Daarnaast merkte mijn vriendin op: “Ik denk trouwens dat het ook niet fijn is als je zowel de puber als de ouder coacht…soort van belangenverstrengeling”. In sommige gevallen is dat waar. Meestal coach ik dan ook óf de puber, óf de ouder. Het komt echter wel voor dat ik met zowel het kind als de ouder(s) gesprekken voer. Vaker gebeurt het dat ik het kind coach en de ouders voorzie van tips (als daarom wordt gevraagd).

Het komt ook wel eens voor dat de ouders komen met een hulpvraag voor het kind (lees: de puber) en dat die helemaal geen probleem ervaart of hulp wil. In dat geval kan ik een coachtraject in met de ouder(s) die het probleem ervaren. Soms is het ‘probleem’ dat de ouder ziet bij het kind namelijk helemaal niet het ‘probleem’ van het kind. Soms spiegelt het kind iets van de ouder.  Carla van Wensen (waarbij ik de cursus ‘Kind in Evenwicht’ volg) schrijft daarover: “[…] dat kinderen heel veel in ons kunnen losmaken. Hun manier van doen kan heel veel herinneringen oproepen uit onze eigen kindertijd. Leuke herinneringen zijn altijd welkom. Lastiger wordt het wanneer een kind verdrietig is, boos, of iets akeligs meemaakt wat lijkt op watje als kind zelf hebt moeten meemaken. Dan kan het zijn dat ook bij jezelf emoties weer naar boven komen, gekopped aan de nare gebeurtenis van toen. Niet vervulde basisbehoeften worden als het ware weer voelbaar.” (uit: ‘Opgroeien in evenwicht’)  Dan ga ik dus aan de slag met die niet-vervulde basisbehoefte van (het kind in) de volwassene. Regelmatig ook is het (ongewenste of probleem)gedrag dat ouders zien bij de puber een reactie op hun eigen gedrag of gevoelens. Wanneer we daarmee aan het werk gaan, verandert er vanzelf iets mee in het gedrag (de gedachten of de gevoelens) van de puber.

Het is dus mogelijk dat ik de ouder(s) coach en dat ik het kind na het intakegesprek helemaal niet meer zie. En toch presenteer ik mij als (kinder- en) jeugdcoach, waar je terecht kunt voor coaching en begeleiding als puber én als ouder(s). Want mijn missie is pubers en hun ouders naar zichzelf en elkaar leren luisteren, zodat er ruimte is voor vertrouwen en ontspanning. Als de ouder ontspant, ontspant het kind vanzelf mee.

Dus, voor alle duidelijkheid, is er een ‘probleem’ met je puber (of jongere kind)? Dan kan je puber bij mij terecht. Maar ook jij als ouder. Met liefde en aandacht! En vind je dit verwarrend? Dan is er zeker een andere coach die beter past bij jou 😉

                

7 gedachten over “Voor alle duidelijkheid…

  1. Paulien schreef:

    Hoera voor je niet-hokjesdenken, Nicolette: zo kan talent vrij stromen. Allemaal rijkdom … die je dan ook weer uitdeelt. Hoe mooi is dat!
    👍🏻💪🏻💞👏👏👏

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *