Wat wil ik nou eigenlijk?

Afgelopen week nam ik deel aan een gratis webinar. Dat is niet iets dat ik vaak doe, want ‘gratis’ bestaat niet. Meestal zit je dan gewoon naar een lange reclameboodschap te luisteren, van degene die het webinair organiseert. Of je mailbox stroomt daarna weer vol met allerlei nieuwsbrieven. Maar deze kans kreeg ik dankzij Tea Adema en die heb ik nogal hoog zitten. Daarnaast werd ik getriggerd door de titel “’Hoe kom ik aan klanten en zorg ik ervoor dat mijn workshops vol zijn?” , want, tja, mijn workshops zitten nog lang niet altijd ‘vol’.

Gelukkig ben ik niet de enige, bleek, met een praktijk waar het nog niet helemaal storm loopt. Ook ben ik niet de enige die workshops en trainingen organiseert waar niemand zich voor inschrijft. Maar Veronique Prins, de dame die de online training verzorgde, mailde mij voorafgaand aan de training met de boodschap ‘Zorg dan dat je het niet mist, ik leer je de  basisstappen die mij succesvol hebben gemaakt.’

Veronique is een dame die zich presenteert als “Kick Ass Business Coach”. We kregen dan ook van te voren een kijkwaarschuwing van Tea:  ‘(…)ze staat ook te boek als nogal direct.
Ze vertelt het zoals het is en sommigen vinden dat verfrissend, weer anderen vinden het confronterend. Ik zeg: Doe er je voordeel mee. Als je niet bang bent voor een beetje reflectie en je van je praktijk een succes wilt maken, zorg dan dat je gebruik maakt van deze unieke kans.’

Nou, dat laat ik mij geen twee keer zeggen! Want als je me een beetje kent, weet je dat ik dol ben op reflecteren… en natuurlijk wil ik een succes maken van mijn praktijk!

Veronique trapte gelijk af door te stellen dat ik nog niet zo succesvol was als ik zou kunnen zijn, omdat ik nog geen duidelijke keus had gemaakt. Zo, ja, die raakte wel even. (Zie mijn blog Keuzes maken.) Ik moet van Veronique van mijzelf een Unique Selling Point maken.  Laten zien waarin ik bijzonder ben. Me onderscheiden van de rest. Ze stelde de vraag: ‘Wat durf jij te zeggen wat niemand anders durft te zeggen?’ Daar kon ik wel wat mee. Want ik heb wel een duidelijke visie. Veronique is een Kick Ass Coach. ‘Nou,’ dacht ik, ‘dat ben ik dus niet’. Hoewel ik best confronterend kan werken als coach. Maar dat doe ik niet door ‘te vertellen zoals het is’, maar door juist vragen te blijven stellen of stil te worden. Ik ben nieuwsgierig naar jou en waarom je de dingen doet, zoals je ze doet. Er is namelijk altijd een reden voor gedrag. En wat die reden is, dat weet jij beter dan ik. Ik zal dat niet veroordelen. (Grappig dat ik het daar vanmorgen ook met coachcollega Paula over had; zij heeft mij ervaren als iemand die niet oordeelt. Ik vertelde dat al wel jaren mijn persoonlijke doel is, maar dat dat mij tot nu toe nog niet gelukt is – en waarschijnlijk ook nooit gaat lukken. Ik merk het inmiddels wel op als ik ergens een oordeel over heb en ik kan ervoor kiezen om dat bij mezelf te laten. Het zegt namelijk meer over mezelf dan de ander. Ik zal je dus niet veroordelen.) Sommige kinderen, maar ook volwassenen worden daar heel ongemakkelijk van, zeker als het personen zijn die op zoek zijn naar goedkeuring. Die krijg je van mij ook niet perse. Jij mag zijn wie jij bent. Zonder dat ik daar wat van vind (want wat je vindt, mag je houden). Goed. Maakt mij dat een Unique Selling Point? Ben ik daarin bijzonder? Geen idee. Maar het is wel de manier waarop ik werk. Je krijgt van mij geen schop onder je kont. Wel een steuntje in de rug. Vanuit Liefde en met Aandacht.

Vervolgens spoorde Veronique mij aan om toch eens een keus te maken in de leeftijdscategorie waarmee ik wil werken. Oke, ‘kinderen, tieners, pubers, jongeren en hun ouders’, is misschien toch wat te breed. Welke leeftijd wil ik in mijn praktijk (voornamelijk) helpen? Ik ben ooit de kindercoachopleiding gaan doen, omdat ik het verlangen had om te kunnen werken met kinderen op de basisschool. Hoewel ik kleuters uitermate charmant vind, ik kan er meestal niet echt mee uit de voeten. Inmiddels ben ik erachter dat mijn hart toch ligt bij pubers. Sommige kinderen gaan puberen in groep 7 van de basisschool en anderen doen dat pas in de tweede klas van het VO. Soms zelfs nog later.

Daarna kwam de vraag ‘Waarin ben jij expert?’ Die vraag was eigenlijk het makkelijkst. Door wat ik doormaakte met onze eigen kinderen en wat ik tegenkwam in ruim 20 jaar lesgeven aan leerlingen in het VMBO, ben ik gespecialiseerd geraakt in verschillende (leer- en gedrags)stoornissen en –moeilijkheden: dyslexie, faalangst, ass, ad(h)d en hooggevoeligheid. De onderwerpen hoogbegaafdheid en meerbegaafdheid zijn daar het afgelopen jaar nog aan toegevoegd.

En: ik kan naast de puber ook de ouders begeleiden. Want soms heeft de puber er echt geen zin in. Is er weerstand en verzet. Maar dat betekent niet dat de situatie kansloos is. Ook dit weet ik uit eigen ervaring (onder andere met systemisch werk); als jij als ouder (je gedrag) verandert, verandert (het gedrag van) je kind mee!

Dankzij het webinar heb ik dit weer helemaal helder. Blij dat ik ben blijven luisteren naar Veronique, ondanks haar Kick Ass houding die soms wat ongemakkelijk was. Maar ja, buiten de comfortzone vindt groei plaats. Nu mag ik alleen nog gaan nadenken over mijn omzetdoel. En de grootste uitdaging: mij met mijn website nog maar richten op 1 doelgroep. Komen met een concreet aanbod voor deze leeftijdsgroep. Dat betekent dat ik afscheid moet gaan nemen van andere activiteiten. De play-en workshops voor (jongere) kinderen bijvoorbeeld. Maar, hé…Ik ging dit webinar toch volgen, juist vanwege die workshops? Zucht…wat wil ik nou eigenlijk?

Staycation – Op vakantie bij mezelf

In de maand augustus gun ik mezelf sinds een aantal jaar een maand niets. Ik geef dan geen lessen, verzorg geen workshops en plan geen coachsessies in. Ook ben ik dan offline. Dus ik hoef even niets van me te laten horen op social media. Ik noem dat vakantie. Maar nu ik weer onder de mensen kom, krijg ik vaak de vraag ‘Waar ben je geweest’?

Voor veel mensen is het gewoon om ergens heen te gaan als ze vakantie hebben. Om te reizen. Dat kan fijn zijn. Je bezoekt nieuwe plaatsen en maakt kennis met andere gebruiken, smaken, geuren, geluiden en kleuren. Je krijgt er energie van.

Maar dat is niet voor iedereen zo. ‘Op vakantie gaan’ kan ook heel overprikkelend, stressvol en vermoeiend zijn. Dan kan weer thuis komen heel fijn zijn. Of misschien kies je er zelfs wel voor om helemaal niet weg te gaan. Om ‘gewoon’ thuis te blijven.

Dat is wat ik dit jaar deed. Of nou ja, voor het grootste deel van de maand.

De eerste week van augustus mocht ik opnieuw onderdeel uitmaken van Zonnegroet Retraites en een rustvakantie helpen organiseren voor mensen met een (verstandelijke) ‘beperking’. Dat was in het mooie plaatsje Hombourg, bij de Molen van Medeal, net over de grens in Belgie. Zo dichtbij en toch zo anders! Hoewel ik al vakantie had, was dat stiekem toch nog een beetje werken, ondanks al het plezier dat ik er van had.

       

De overige weken was ik thuis. Op een paar uitstapjes na. Naar Brabant voor een bezoek aan de Efteling. Naar Groningen voor het Noorderzon festival. Naar Amsterdam (Nyingma Centrum) en Arnhem (Home of Zen) om zelf weer eens een paar hele fijne yogalessen te volgen. Naar Almere en Den Haag om vriendinnen en familie te bezoeken.

Maar verder was ik thuis. Soms lekker bezig met al die klusjes die ik al een lange tijd wilde doen. Het plafond witten bijvoorbeeld en de muren een nieuwe kleur geven – mijn huiskamer is nu weer een plek waar ik in de komende herfst en winter met plezier binnen wil zitten. Soms ook dagen even niets. Niet op een bepaalde tijd op moeten staan, geen verplichtingen, geen druk van agenda of social media. Even stil staan bij mezelf. Thuis komen bij mezelf. Op vakantie bij mezelf.

       

En nu is die maand weer voorbij. Alles is altijd in verandering. Tijd voor nieuwe dingen. Maar wel met de wens niet te ver bij mezelf weg te raken. Om niet te verdwalen. Om een beetje ‘in de buurt’ te blijven.

Hoe hou je dat rustgevoel vast – of hoe vind je het terug? Hoe kom je weer terug bij jezelf? Ik vind mezelf altijd weer terug door stilzitten, meditatie. Dat kan al in 3 minuten! Bijvoorbeeld met 3 minuten adempauze, zoals we die kennen in de mindfulness. Of door een 3-minuten-meditatie bij kaarslicht.

Hoe doe jij dat? Laat een reactie achter en maak kans op een ‘It’s good to be Home’-kaarsje voor je meditatie!