Wat wil ik nou eigenlijk?

Afgelopen week nam ik deel aan een gratis webinar. Dat is niet iets dat ik vaak doe, want ‘gratis’ bestaat niet. Meestal zit je dan gewoon naar een lange reclameboodschap te luisteren, van degene die het webinair organiseert. Of je mailbox stroomt daarna weer vol met allerlei nieuwsbrieven. Maar deze kans kreeg ik dankzij Tea Adema en die heb ik nogal hoog zitten. Daarnaast werd ik getriggerd door de titel “’Hoe kom ik aan klanten en zorg ik ervoor dat mijn workshops vol zijn?” , want, tja, mijn workshops zitten nog lang niet altijd ‘vol’.

Gelukkig ben ik niet de enige, bleek, met een praktijk waar het nog niet helemaal storm loopt. Ook ben ik niet de enige die workshops en trainingen organiseert waar niemand zich voor inschrijft. Maar Veronique Prins, de dame die de online training verzorgde, mailde mij voorafgaand aan de training met de boodschap ‘Zorg dan dat je het niet mist, ik leer je de  basisstappen die mij succesvol hebben gemaakt.’

Veronique is een dame die zich presenteert als “Kick Ass Business Coach”. We kregen dan ook van te voren een kijkwaarschuwing van Tea:  ‘(…)ze staat ook te boek als nogal direct.
Ze vertelt het zoals het is en sommigen vinden dat verfrissend, weer anderen vinden het confronterend. Ik zeg: Doe er je voordeel mee. Als je niet bang bent voor een beetje reflectie en je van je praktijk een succes wilt maken, zorg dan dat je gebruik maakt van deze unieke kans.’

Nou, dat laat ik mij geen twee keer zeggen! Want als je me een beetje kent, weet je dat ik dol ben op reflecteren… en natuurlijk wil ik een succes maken van mijn praktijk!

Veronique trapte gelijk af door te stellen dat ik nog niet zo succesvol was als ik zou kunnen zijn, omdat ik nog geen duidelijke keus had gemaakt. Zo, ja, die raakte wel even. (Zie mijn blog Keuzes maken.) Ik moet van Veronique van mijzelf een Unique Selling Point maken.  Laten zien waarin ik bijzonder ben. Me onderscheiden van de rest. Ze stelde de vraag: ‘Wat durf jij te zeggen wat niemand anders durft te zeggen?’ Daar kon ik wel wat mee. Want ik heb wel een duidelijke visie. Veronique is een Kick Ass Coach. ‘Nou,’ dacht ik, ‘dat ben ik dus niet’. Hoewel ik best confronterend kan werken als coach. Maar dat doe ik niet door ‘te vertellen zoals het is’, maar door juist vragen te blijven stellen of stil te worden. Ik ben nieuwsgierig naar jou en waarom je de dingen doet, zoals je ze doet. Er is namelijk altijd een reden voor gedrag. En wat die reden is, dat weet jij beter dan ik. Ik zal dat niet veroordelen. (Grappig dat ik het daar vanmorgen ook met coachcollega Paula over had; zij heeft mij ervaren als iemand die niet oordeelt. Ik vertelde dat al wel jaren mijn persoonlijke doel is, maar dat dat mij tot nu toe nog niet gelukt is – en waarschijnlijk ook nooit gaat lukken. Ik merk het inmiddels wel op als ik ergens een oordeel over heb en ik kan ervoor kiezen om dat bij mezelf te laten. Het zegt namelijk meer over mezelf dan de ander. Ik zal je dus niet veroordelen.) Sommige kinderen, maar ook volwassenen worden daar heel ongemakkelijk van, zeker als het personen zijn die op zoek zijn naar goedkeuring. Die krijg je van mij ook niet perse. Jij mag zijn wie jij bent. Zonder dat ik daar wat van vind (want wat je vindt, mag je houden). Goed. Maakt mij dat een Unique Selling Point? Ben ik daarin bijzonder? Geen idee. Maar het is wel de manier waarop ik werk. Je krijgt van mij geen schop onder je kont. Wel een steuntje in de rug. Vanuit Liefde en met Aandacht.

Vervolgens spoorde Veronique mij aan om toch eens een keus te maken in de leeftijdscategorie waarmee ik wil werken. Oke, ‘kinderen, tieners, pubers, jongeren en hun ouders’, is misschien toch wat te breed. Welke leeftijd wil ik in mijn praktijk (voornamelijk) helpen? Ik ben ooit de kindercoachopleiding gaan doen, omdat ik het verlangen had om te kunnen werken met kinderen op de basisschool. Hoewel ik kleuters uitermate charmant vind, ik kan er meestal niet echt mee uit de voeten. Inmiddels ben ik erachter dat mijn hart toch ligt bij pubers. Sommige kinderen gaan puberen in groep 7 van de basisschool en anderen doen dat pas in de tweede klas van het VO. Soms zelfs nog later.

Daarna kwam de vraag ‘Waarin ben jij expert?’ Die vraag was eigenlijk het makkelijkst. Door wat ik doormaakte met onze eigen kinderen en wat ik tegenkwam in ruim 20 jaar lesgeven aan leerlingen in het VMBO, ben ik gespecialiseerd geraakt in verschillende (leer- en gedrags)stoornissen en –moeilijkheden: dyslexie, faalangst, ass, ad(h)d en hooggevoeligheid. De onderwerpen hoogbegaafdheid en meerbegaafdheid zijn daar het afgelopen jaar nog aan toegevoegd.

En: ik kan naast de puber ook de ouders begeleiden. Want soms heeft de puber er echt geen zin in. Is er weerstand en verzet. Maar dat betekent niet dat de situatie kansloos is. Ook dit weet ik uit eigen ervaring (onder andere met systemisch werk); als jij als ouder (je gedrag) verandert, verandert (het gedrag van) je kind mee!

Dankzij het webinar heb ik dit weer helemaal helder. Blij dat ik ben blijven luisteren naar Veronique, ondanks haar Kick Ass houding die soms wat ongemakkelijk was. Maar ja, buiten de comfortzone vindt groei plaats. Nu mag ik alleen nog gaan nadenken over mijn omzetdoel. En de grootste uitdaging: mij met mijn website nog maar richten op 1 doelgroep. Komen met een concreet aanbod voor deze leeftijdsgroep. Dat betekent dat ik afscheid moet gaan nemen van andere activiteiten. De play-en workshops voor (jongere) kinderen bijvoorbeeld. Maar, hé…Ik ging dit webinar toch volgen, juist vanwege die workshops? Zucht…wat wil ik nou eigenlijk?

2 gedachten over “Wat wil ik nou eigenlijk?

  1. Ellen schreef:

    Kies met je hart. Ga voor pubers en hun ouders want zij hebben de meeste steun en handvatten nodig. Vooral ouders of pleegouders van bijzondere kinderen.
    Wees concreet en zakelijk in wat je te bieden hebt. Je hebt genoeg in huis xxx

Laat een antwoord achter aan Ellen Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *